zaterdag 26 april 2008

NOS-intervieuw met oncoloog Dr. Wim Huppes


Inleiding (NOS-publieksvoorlichting, 19 april 2008 - deel uit een 3-luik verslag)

We krijgen niet de beste zorg, de wachtlijsten zijn veel te lang en we betalen er ook nog eens veel te veel voor. Dat vindt althans Wim Huppes, zelf internist, als kennismede-werker verbonden aan het ministerie van Volksgezondheid en schrijver van het boek ‘We zijn de Klos’ over een falende gezondheidszorg.

U schrijft over een complex probleem, namelijk hoe de gezondheidszorg beter kan in uw boek. U bent zelf ook ernstig ziek geweest en dat mogen we gebruiken als voorbeeld om aan te geven wat er niet goed is aan de huidige gezondheidszorg.

Waar leed u aan? Kanker aan de prostaat met een slechte levensverwachting.

Was dat te behandelen? De normale behandelingen, bestralen, chemotherapie. Dat zou mijn leven met hooguit honderd dagen hebben verlengd.

Wat hebt u toen gedaan? Ik wilde die therapie niet, het zou de kwaliteit van mijn leven niet hebben verbeterd, eerder verslechterd door de pijn en zo. Ik ben zelf oncoloog en ben toen zelf met allerlei middeltjes gaan experimenteren. Ik kwam uit op chloorazijn, dat heb ik gebruikt en nu ben ik genezen.

Wat doet chloorazijn? U bent arts. Stel dat ik hetzelfde krijg en ik klop aan bij u, want ik wil hetzelfde middel, kan dat? Nee, ik mag het niet geven, het is geen officieel medicijn. Maar daar zit nog een laag onder: er is niemand die het wil gaan onderzoeken of het initiatief daartoe neemt. Kost teveel geld, de bureaucratie maakt het bijna onmogelijk. Dus als het al zou gebeuren, zou het door een arts moeten gebeuren die het als vrijwilligerswerk doet. En dat moet met al het maatwerk, dat wordt niet betaald dus gebeurt het niet.

Wat is er mis met de Nederlandse zorg? Veel te veel overheid, geen goed onderzoek, oosteuropese planeconomie. Er wordt met budgetten gewerkt die niet kloppen, veel te veel bureaucratie en onderzoek naar de verkeerde zaken.

Maar er is toch niks mis met zorgen dat de kosten niet uit de klauw lopen, met budgetten weten de ziekenhuizen waar ze aan toe zijn? Het is een ver-keerde manier van budgetteren. Nu krijgt een ziekenhuis heel algemeen budgetten voor hun zorg. Dat moeten ze op een zeer ingewikkelde manier administreren. Wat er gebeurt is dat de ziekenhuizen de neiging hebben, zeker in de tweede helft van het jaar, om de redelijk gezonde en goed betalende klant te helpen en de zieke en dure patient zonder al te veel middelen de allerbeste zorg te onthouden of ergens anders naar toe te sluizen.

Hoe kan het anders? Veel meer marktwerking, partijen prikkelen om met innovaties te komen, betere testmethoden, de overheid er voor een flink deel uit, daarvoor in de plaats broederschappen op onderwerpen, burgers en bedrijven veel meer betrekken en ver-antwoordelijkheid geven, daarboven een onafhankelijk instituut dat de kwaliteit bewaakt.

Maar er is met de stelselwijziging toch een marktwerking ingetreden? Nauwelijks, en zeker bij de overheid niet.

Waar blijft de solidariteit als je marktwerking in grote mate toelaat? Voor de zwakken die veel zorg nodig hebben moet een pot blijven. Voor de rest zit de solidariteit toch in samenwerking met elkaar. Als jij goed rapporteert wat medicijnen met je doen levert dat kwalitatief goede informatie op en dat betekent voor iedereen vooruitgang en het besparen van geld.

Preventie is daarbij ook een speerpunt. Als je daar veel meer op inzet kun je veel ellende en geld besparen. Voorbeeld: zet een coach op iemand die te dik is en doe dat in een vroeg stadium. Nierfalen en blindheid door suikerziekte kun je daarmee voorkomen. Scheelt heel veel geld en bevordert de kwaliteit van leven.

Marktwerking maakt het leven simpeler en goedkoper: voorbeeld: een adertje in de neus dichtschroeien kost bij een chirurg 1400 euro, een schoonheidsspecialiste kan het ook, kost ongeveer een euro. Punt: de schoonheidsspecialiste mag het niet aan de binnenkant van de neus, dus onnodig duur, onnodige regel ook.

U zegt het, het klinkt logisch, waarom gebeurt het dan toch niet? Een hele kleine groep van managers (op het ministerie) heeft belang bij de status quo en houdt de boel zoals het is.

U werkt zelf op het ministerie en heeft er felle kritiek op, bent u nog geliefd? Nee, niet echt. (hij vertelde mij (presentator) dat er vanuit het departement druk is uitgeoefend om het boek terug te trekken, maar dat wil hij niet in de uitzending zeggen).
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lees Madbello van 20 april 2008: http://www.madbello.nl/?p=1770 en luister hier naar het NOS radio 1 interview met Dr. Wim Huppes, van zaterdag 19 april 2008: http://player.nos.nl/index.php/media/play/tcmid/tcm:5-370262/ Zie voor informatie DCA de website van: http://www.grenswetenschap.nl/permalink.asp?grens=947

Geen opmerkingen:

www.succesboeken.nl